Βίντεο για την νοηματική επικοινωνία των κωφών και σύντομες σχετικές πληροφορίες
Ο μεγάλος Αθηναίος φιλόσοφος Σωκράτης (469 π.χ. – 399 π.χ.) στο έργο «Κρατύλος» αναφέρεται να μιλάει για την νοηματική γλώσσα την οποία θεωρεί απαραίτητο μέσον για να επικοινωνήσουν οι κωφοί.
Τους αιώνες που ακολούθησαν δεν δόθηκε προσοχή στην παρατήρηση του Σωκράτη για την αξία της νοηματικής στην εκπαίδευση των κωφών. Η νοηματική εγκαταλείφθηκε και οι κωφοί έμειναν στην αμάθεια χωρίς καμία παιδεία.
Στον 18ο αιώνα άρχισε σε χώρες της Ευρώπης να αναπτύσσεται η εκπαίδευση των κωφών. Στη Γαλλία ο ιερέας Abbè Charles Michel de l’ Epèe ίδρυσε το πρώτο σχολείο κωφών στο Παρίσι (1755). Ο κωφός μαθητής του Laurent Clerk μαζί με τον Thomas Hopkins Gallaudet ίδρυσαν το πρώτο σχολείο κωφών στις Η.Π.Α το 1817.
Στην Ελλάδα το πρώτο σχολείο κωφών ιδρύθηκε το 1923.
Από τη δεκαετία του ογδόντα στον 20ο αιώνα άρχισε διεθνώς η διεκδίκηση της νοηματικής γλώσσας από το κίνημα των κωφών.
Η νοηματική για μεγάλο διάστημα ήταν απαγορευμένη.
Στην Ελλάδα το 2000 με το Νόμο 2817 αναγνωρίστηκε η νοηματική ως επίσημη γλώσσα της κοινότητας των κωφών.
Θα πρέπει να μνημονεύσουμε το όνομα του Νικολάου Γραικού που αρχικά ήταν κατηχητής στον Ιερό Ναό Τριών Ιεραρχών στα Πετράλωνα και άρχισε να συμπαραστέκεται κωφά παιδιά κατηχητόπουλα. Άρχισε ο ίδιος να μαθαίνει νοηματική για να βοηθήσει τα παιδιά. Αργότερα ο Νικόλαος Γραικός χειροτονήθηκε μοναχός και πήρε το όνομα Νικόδημος. Είναι ο μετέπειτα Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας, μεγάλος φίλος και συμπαραστάτης των κωφών.
Θα πρέπει βέβαια να πούμε ότι θα ήταν καλό και μακάρι να γίνει να μαθαίνουν νοηματική και ακούοντες, ιδιαίτερα όσοι επαγγελματικά έρχονται σε επαφή με κόσμο ώστε να μπορούν και οι κωφοί για τις κοινωνικές τους ανάγκες να συνεννοούνται.
Επίσης κάτι σημαντικό που πρέπει να τονισθεί ότι δηλαδή ένα κωφό άτομο δεν αποκλείεται να μάθει ομιλία όπως και οι ακούοντες, αν από μικρή ηλικία και από ειδικά καταρτισμένους δασκάλους εκπαιδευτεί. Δεν πρέπει να περάσει μήνυμα ότι ένα κωφό άτομο δεν μπορεί να μάθει ομιλία.
Πηγή: Άρθρο Γεωργίου Άντζακα