Η πρώτη μας επικοινωνία

Γειά σας.

Στην αρχή αυτού του άρθρου πρώτα θέλω να σας συστηθώ.

Λέγομαι Ανδρέας και είμαι κωφός.
Με αυτό το άρθρο εγκαινιάζω αυτή εδώ τη στήλη με σκοπό να σας ενημερώνω και να μοιράζομαι μαζί σας πράγματα που μόνο εμείς μπορούμε να νοιώσουμε και να καταλάβουμε. Θα προσπαθήσω να κάνω δημοσίευση κάθε εβδομάδα.
Θα χαιρόμουν πολύ αν καταφέρουμε να αρχίσουμε μια ανταλλαγή απόψεων. Γι αυτό γράφτε μου και σεις.
Το e-mail μου είναι eleftheriadis@sensesalert.gr
Συνεχίζω τις συστάσεις μου.
Είμαι λοιπόν κωφός. Η διάγνωση της κώφωσης έγινε στα δυό μου χρόνια.
Η οικογένειά μου και το ευρύτερο περιβάλλον μου, στάθηκαν δίπλα μου με αγάπη και με διάθεση συμπαράστασης απεριόριστη. Έχει μεγάλη σημασία αυτό. Όσο περισσότεροι ασχολούνται – σωστά βέβαια – με το κωφό παιδί τόσο πιο καλά είναι γι αυτό, γιατί χρειάζεται ομιλία και επικοινωνία συνεχώς και ασταμάτητα για να αναπτύξει το λεξιλόγιό του. Την εκπαίδευση την αναλαμβάνει ο δάσκαλος με κατάλληλη, ειδική, σωστή κατάρτιση. Ο δάσκαλος δίνει οδηγίες και στο περιβάλλον του πώς θα συνεχίζουν μετά την εκπαίδευση του παιδιού στο σπίτι, η οποία πρέπει να είναι, όπως είπαμε συνεχής.
Ο Θεός μου χάρισε για δασκάλα μου την αγαπημένη μου Τασία. Σ αυτήν οφείλω το παν. Από τα δυό μου χρόνια μέχρι που τέλειωσα ηλεκτρονικός στα Τ.Ε.Ι., την είχα δίπλα μου.
Φίλοι μου και συναγωνιστές μου στον αγώνα της ζωής.
Τον ίδιο αγώνα και δυσκολίες περάσαμε και περνούμε για να αντιμετωπίσουμε την ιδιαιτερότητά μας. Όμως με χαρά διαπίστωσα όπως θα σας εξηγήσω πιο κάτω ότι σήμερα η ηλεκτρονική τεχνολογία μας δίνει καταπληκτικές δυνατότητες για αυτονομία και ασφάλεια.
Σας ονομάζω συναγωνιστές και για άλλο λόγο. Πρέπει όλοι μαζί να αγωνιστούμε, να διεκδικήσουμε, να πιέσουμε για να μας δοθούν από την Πολιτεία κάποιες θεσμοθετημένες δυνατότητες που στο κάτω κάτω δεν στοιχίζουν πολλά αλλά σε μας θα δώσουν πρόσβαση στη πληροφορία, στη γνώση, στην ενημέρωση.
Ως προς αυτό:
Το πρώτο που πρέπει να ζητήσουμε είναι στην τηλεόραση σε όλα τα κανάλια σε όλες τις ελληνικές εκπομπές, ταινίες, δελτία ειδήσεων, να υπάρχουν ελληνικοί υπότιτλοι. Αυτό να γίνει Νόμος του κράτους και υποχρεωτικά να εφαρμόζεται.
Είναι δικαίωμά μας η πληροφορία να φθάνει και σε εμάς. Δεν επιτρέπεται να μένουμε έξω από την ενημέρωση. Δεν είναι μόνον οι κωφοί είναι και οι βαρήκοοι. Γιατί όλους εμάς να μας αφήνουν απ έξω; Δεν έχουμε δικαίωμα να παρακολουθούμε δελτία ειδήσεων; Να βλέπουμε ένα σήριαλ ελληνικό, μια ελληνική ταινία;
Αυτή την δυνατότητα που δίνεται σε κωφούς και βαρήκοους την έζησα στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Αμερική όπως λέμε που βρέθηκα εκεί πριν λίγους μήνες. Αρκετά χρόνια νωρίτερα είχα βρεθεί για λίγες μόνο μέρες τότε στη Φιλανδία.
Είχα πάει με τη δασκάλα μου σε μια συνάντηση που είχε γίνει τότε σχετικά με την εκπαίδευση του κωφού παιδιού.
Στο πολύ σύντομο αυτό ταξίδι κατάλαβα τότε με έκπληξη αλλά και πόνο την τεράστια απόσταση μου με χώριζε. Εδώ σε μας το κωφό παιδί είναι εγκαταλειμμένο στο πρόβλημά του. Και βέβαια και ο κωφός γενικότερα.
Πάνω σ αυτό έχω να σας πώ πολλά.
Θα σας μεταφέρω την εμπειρία μου από το επαγγελματικό ταξίδι μου τον περασμένο Δεκέμβριο για ένα ολόκληρο μήνα. Με βάση την Βοστώνη πήγα Μινεσότα και Μίσιγκαν. Οι εντυπώσεις μου από το ταξίδι αυτό είναι καταπληκτικές. Γι αυτές θα μιλήσουμε στο επόμενο σημείωμα μου: Θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας, αυτές τις εμπειρίες για να καταλάβετε πόσο πολλές δυνατότητες μπορούμε να έχουμε σήμερα προκειμένου να ανεβάσουμε το επίπεδο ποιότητας της ζωής μας. Να αποκτήσουμε σε μεγάλο βαθμό αυτονομία και ασφάλεια. Και επίσης να γνωρίσετε, αυτό που και εγώ με έκπληξη το έβλεπα. Δηλαδή ποια θέση έχουν κωφοί στον επιχειρηματικό χώρο. Την αλληλεγγύη που υπάρχει μεταξύ τους. Το πόσα πολλά κατόρθωσαν να κατοχυρώσουν νομοθετικά.
Το πανεπιστήμιο έχει εκεί ειδική φροντίδα για τους κωφούς φοιτητές. Και οι κωφοί της Πατρίδας μας έχουν δικαιώματα στα πλαίσια της Ε.Ε. και κατά τις οδηγίες της που ναι μεν έχει δεχθεί η Ελλάδα αλλά έχει ανάγκη περαιτέρω θεσμοθέτησης αυτών των δικαιωμάτων.
Ίσως πρέπει να διαλέξουμε κάτι σαν σύνθημα μας, ας πούμε.
«Ζητάμε πρόσβαση στην πληροφορία, στην ενημέρωση»
«Ζητάμε να αποκτήσουμε μεγαλύτερη επικοινωνία με την κοινωνία»
Και πάντα φίλοι μου να γνωρίζουμε πώς η ένωση πολλών ανθρώπων μαζί που αγωνίζονται για ένα σκοπό τους δίνει δύναμη για να νικήσουν και να κερδίσουν αυτό που ζητούν.

Ανδρέας